14 Ιουν 2013

Για την Τοπική Αυτοδιοίκηση Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα των συντακτών στις 13/6/13

Πολλά ερωτήματα εγείρονται διαβάζοντας κανείς τι συμβαίνει στην καλλικρατική Τοπική Αυτοδιοίκηση εξ αφορμής της ιδιάζουσας περίπτωσης του πρώην Δήμου Βελβεντού, τώρα απέχοντος από τον νεοσυσταθέντα Δήμο Σερβίων-Βελβεντού. Είναι να απορεί η κοινωνία με την πολιτική της κυβέρνησης. Εχουμε ως δεδομένο έναν δήμο που λειτουργεί άψογα, με οικονομική ευμάρεια, διοικητική αυτονομία, εκδίπλωση πολλαπλών πολιτιστικών εκδηλώσεων, πνεύμα αλληλεγγύης και ανάπτυξη συλλογικότητας. Οντως, ο Δήμος Βελβεντού, χαμηλού πληθυσμού (περί τους 4.000 κατοίκους), κουβαλά μια μακρόχρονη παράδοση κοινοτιστικού τρόπου ζωής, η οποία θα όφειλε να είναι πρότυπο για μια αποκεντρωμένη διοίκηση. Βάση της κοινωνίας αυτής είναι οι συνεταιρισμοί της, οι οποίοι, απογαλακτισμένοι από κάθε κομματική εξάρτηση, κατόρθωσαν να επιτύχουν οικονομική αυτάρκεια με εξαγωγές και συναλλαγματοφόρα έσοδα που θα τα ζήλευαν δήμοι από όλο το ευρωπαϊκό κοινωνικο-πολιτικό τόξο. Αυτό, ως φαίνεται, δεν είναι αρεστό στη «φιλοσοφία» της φιλελεύθερης πολιτικής της τρικομματικής κυβέρνησης. Γιατί; Διότι αναδεικνύονται οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας και η εναλλακτική πρόταση των αστικών και αγροτικών περιοχών στη λαίλαπα της καπιταλιστικής «λογικής», που θέλει τον πλούτο να συσσωρεύεται στον πλούτο και όχι να ισομοιράζεται (αναλογικώς) στα κοινωνικά στρώματα, με συνακόλουθα αποτελέσματα τη συνείδηση αλληλεγγύης και ενδυνάμωσης της δημοκρατίας απ” άκρου εις άκρον της χώρας. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μόνο ως σχέδιο επί χάρτου καταγράφεται στην κυβερνητική πολιτική. Δεν εξηγείται διαφορετικά η σημαντική μείωση της επιχορήγησης (έως και 60%!) προς τους δήμους της χώρας: Ο Δήμος Βελβεντού καταδεικνύει αφ” ενός την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού, αφ” ετέρου -που είναι και το βασικότερο- τη δυναμική της αυτάρκειας που μπορεί να εκδιπλώσει ένας δήμος όταν οι κάτοικοί του είναι εμποτισμένοι στα νάματα της αλληλεγγύης και του συνεταιρίζεσθαι, όταν η παράδοσή τους (μιλάμε για γενεές…) βασίζεται στη δημοκρατία της κοινότητας, στον εκούσιο και όχι εξαναγκαστικό εθελοντισμό. Η περίφημη αποκέντρωση δεν είναι λόγια κενά ή προεκλογικές ρητορείες” είναι (όφειλε να είναι) βασική κατευθυντήρια γραμμή της κυβέρνησης και πρότυπο για την τουριστική, αγροτική ανάπτυξη, άμα τε και πολιτιστική, εάν οι τοπικές κοινωνίες εκπαιδεύονταν και διδάσκονταν την ιστορία τους και τον πολιτισμό τους (όλη η Ελλάδα είναι, ως γνωστόν, ένας απέραντος αρχαιολογικός – γεωτουριστικός χώρος). Στον Δήμο Βελβεντού η Τοπική Αυτοδιοίκηση δείχνει τον δημοκρατικό της χαρακτήρα και προκαλεί την κοινωνία και την Πολιτεία να στρέψουν εκεί το ενδιαφέρον τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου